SCRIPTURAE PRIMUM ET SOLUM
Die sinne in blou (tussen twee paragrawe) gee bykomende Bybelse verklarings. Klik net op die hiperskakel in blou. Bybelse artikels word hoofsaaklik in vier tale geskryf: Engels, Spaans, Portugees en Frans. As dit in Afrikaans geskryf sou word, word dit tussen hakies gespesifiseer
Die belofte van God
"En ek sal vyandskap stel tussen jou en die vrou en tussen jou saad en haar saad. Hy sal jou kop vermorsel, en jy sal hom in die hakskeen wond"
(Genesis 3:15)
Die ander skape
"Ek het ander skape, wat nie van hierdie kraal is nie. Ek moet hulle ook inbring, en hulle sal na my stem luister, en hulle sal een kudde onder een herder word"
(Johannes 10:16)
’n Noukeurige lees van Johannes 10:1-16 openbaar dat die sentrale tema die identifikasie van die Messias as die ware herder vir sy dissipels, die skape, is.
In Johannes 10:1 en Johannes 10:16 staan daar geskrywe: "Ek verseker julle: Hy wat nie by die deur van die skaapkraal ingaan nie maar iewers anders opklim, is ’n dief en ’n rower. (...) Ek het ander skape, wat nie van hierdie kraal is nie. Ek moet hulle ook inbring, en hulle sal na my stem luister, en hulle sal een kudde onder een herder word". "Hierdie kraal" verteenwoordig die gebied waar Jesus Christus, die nasie van Israel, in die konteks van die Mosaïese wet gepreek het: "Jesus het hierdie 12 uitgestuur en hulle die volgende instruksies gegee: “Moenie afdraai en ’n pad volg wat na die nasies lei nie, en moenie in enige Samaritaanse stad ingaan nie, maar hou eerder aan om na die verlore skape van die huis van Israel te gaanl” (Matteus 10:5,6). “Hy het geantwoord: “Ek is net gestuur na die verlore skape van die huis van Israel"” (Matteus 15:24). Hierdie kraal is ook die "huis van Israel".
In Johannes 10:1-6 staan geskrywe dat Jesus Christus voor die poort van die omheining verskyn het. Dit het gebeur ten tyde van sy doop. Die “poortwagter” was Johannes die Doper (Matteus 3:13). Deur Jesus, wat die Christus geword het, te doop, het Johannes die Doper die deur vir hom oopgemaak en getuig dat Jesus die Christus en die Lam van God is: "Die volgende dag het hy Jesus na hom toe sien kom, en hy het gesê: “Kyk, die Lam van God wat die sonde+ van die wêreld wegneem!"" (Johannes 1:29-36).
In Johannes 10:7-15, terwyl hy op dieselfde messiaanse tema bly, gebruik Jesus Christus nog 'n illustrasie deur homself as die "Poort" aan te wys, die enigste plek van toegang op dieselfde manier as Johannes 14:6: " Jesus het vir hom gesê: “Ek is die weg en die waarheid en die lewe. Niemand kom na die Vader behalwe deur my nie"". Die hooftema van die onderwerp is altyd Jesus Christus as Messias. Vanaf vers 9, van dieselfde gedeelte (hy verander weer sy illustrasie), wys hy homself aan as die herder wat sy skape laat wei deur hulle "in of uit" te maak om hulle te voed. Die onderrig is beide gesentreer op hom en op die manier waarop hy vir sy skape moet sorg. Jesus Christus wys homself aan as die voortreflike herder wat sy lewe vir sy dissipels sal aflê en wat sy skape liefhet (anders as die salarisherder wat nie sy lewe sal waag vir skape wat nie aan hom behoort nie). Weereens is die fokus van Christus se leer Homself as 'n herder wat homself vir sy skape sal offer (Matteus 20:28).
Johannes 10:16-18: "Ek het ander skape, wat nie van hierdie kraal is nie. Ek moet hulle ook inbring, en hulle sal na my stem luister, en hulle sal een kudde onder een herder word. Daarom het die Vader my lief, omdat ek my lewe gee, sodat ek dit weer kan ontvang. Niemand neem dit van my af weg nie, maar ek gee dit uit my eie. Ek het gesag om dit te gee, en ek het gesag om dit weer te ontvang. Ek het hierdie gebod van my Vader ontvang".
Deur hierdie verse te lees, met inagneming van die konteks van die voorafgaande verse, kondig Jesus Christus destyds 'n revolusionêre idee aan, dat hy sy lewe nie net ten gunste van sy Joodse dissipels (hierdie kraal) sou opoffer nie, maar ook ten gunste van ander dissipels wat nie deel van hierdie kraal van Israel sou wees nie. Die bewys is dat die laaste gebod wat hy aan sy dissipels oor die prediking gee, dit is: "Maar julle sal krag ontvang wanneer die heilige gees op julle kom, en julle sal getuies van my wees in Jerusalem, in die hele Judeʹa en Samariʹa en tot in die mees afgeleë deel van die aarde" (Handelinge 1:8). Dit is juis tydens die doop van Cornelius dat die woorde van Christus in Johannes 10:16 begin realiseer (Sien die historiese weergawe van Handelinge hoofstuk 10).
Dus is die "ander skape" van Johannes 10:16 van toepassing op nie-Joodse Christene in die vlees. In Johannes 10:16-18 beskryf dit die eenheid in die gehoorsaamheid van die skape aan die Herder Jesus Christus. Hy het ook van al sy dissipels in sy dag gepraat as 'n "klein kuddetjie": "Moenie bang wees nie, klein kuddetjie, want julle Vader het dit goedgevind om die Koninkryk aan julle te gee" (Lukas 12:32). Op Pinkster van die jaar 33 het die dissipels van Christus slegs 120 getel (Handelinge 1:15). In die voortsetting van die verslag van Handelinge kan ons lees dat hulle getal tot 'n paar duisend sal styg (Handelinge 2:41 (3000 siele); Handelinge 4:4 (5000)). Hoe dit ook al sy, die nuwe Christene, hetsy in die tyd van Christus of in dié van die apostels, het 'n "klein kuddetjie" verteenwoordig met betrekking tot die algemene bevolking van die volk Israel en dan vir die hele ander nasies van die tyd.
Laat ons verenig bly soos Christus sy Vader gevra het
"Ek bid nie net vir hulle nie, maar ook vir dié wat deur hulle woorde geloof in my stel. Vader, op hierdie manier kan hulle almal een wees en in eenheid met ons wees, net soos u in eenheid met my is en ek in eenheid met u. As gevolg hiervan kan die wêreld glo dat u my gestuur het” (Johannes 17:20,21).
Wat is die boodskap van hierdie profetiese raaisel? Jehovah God lig in dat sy plan om die aarde met 'n regverdige mensdom te bevolk, vir seker sal realiseer (Genesis 1: 26-28). God sal die nageslag van Adam red deur die 'saad van die vrou' (Genesis 3:15). Hierdie profesie was al eeue 'n 'heilige geheim' (Markus 4:11, Romeine 11:25, 16:25, 1 Korintiërs 2: 1,7 'heilige geheim'). Jehovah God het dit geleidelik deur die eeue geopenbaar. Hier is die betekenis van hierdie profetiese raaisel:
Die vrou: sy verteenwoordig die hemelse volk van God, saamgestel uit engele in die hemel: "En ’n groot teken is in die hemel gesien: ’n vrou geklee met die son, en die maan was onder haar voete, en op haar kop was ’n kroon van twaalf sterre" (Openbaring 12:1). Hierdie vrou word beskryf as die 'Jerusalem van bo': "Maar die Jerusalem daar bo is vry, en sy is ons moeder" (Galasiërs 4:26). Dit word beskryf as die 'hemelse Jerusalem': "Maar julle het ’n berg Sion genader en ’n stad van die lewende God, hemelse Jerusalem, en tienduisende engele" (Hebreërs 12:22). Al duisende jare, soos Sarah, die vrou van Abraham, was hierdie hemelse vrou onvrugbaar (Genesis 3:15): "Roep met vreugde uit, onvrugbare vrou wat nie geboorte gegee het nie! Word vrolik met vreugdegeroep en juig, jy wat geen geboortepyne gehad het nie, want die kinders van die verlate vrou is talryker as die kinders van die vrou met ’n eggenoot-eienaar”, het Jehovah gesê" (Jesaja 54:1). Hierdie profesie het aangekondig dat hierdie hemelse vrou baie kinders sou baar (Koning Jesus Christus en die 144,000 konings en priesters).
Die nageslag van die vrou: Die boek Openbaring onthul wie hierdie seun is: "En ’n groot teken is in die hemel gesien: ’n vrou geklee met die son, en die maan was onder haar voete, en op haar kop was ’n kroon van twaalf sterre, en sy was swanger. En sy roep uit in haar pyne en in haar barensnood. (...) En sy het geboorte gegee aan ’n seun, ’n manlike kind, wat met ’n ysterstaf as herder teenoor al die nasies sal optree. En haar kind is weggeruk na God en na sy troon" (Openbaring 12:1,2,5).
Hierdie seun is Jesus Christus as koning van die koninkryk van God: "Hy sal groot wees en die Seun van die Allerhoogste genoem word; en Jehovah God sal hom die troon van sy vader Dawid gee, en hy sal vir ewig as koning oor die huis van Jakob heers, en daar sal geen einde aan sy koninkryk wees nie" (Lukas 1:32,33, Psalms 2).
Die oorspronklike slang is Satan: "Toe is die groot draak neergeslinger, die oorspronklike slang, die een wat Duiwel en Satan genoem word, wat die hele bewoonde aarde mislei; hy is na die aarde neergeslinger, en sy engele is saam met hom neergeslinger" (Openbaring 12:9).
Die nageslag van die slang is die hemelse en aardse vyande, diegene wat aktief veg teen die soewereiniteit van God, teen die Koning Jesus Christus en teen die heiliges op aarde: "Slange, addergebroedsel, hoe sal julle die oordeel van Gehenʹna ontvlug? Daarom, kyk, ek stuur profete en wyse manne en openbare onderrigters na julle toe. Julle sal party van hulle doodmaak en aan die paal hang, en julle sal party van hulle in julle sinagoges gesel en van stad tot stad vervolg; sodat al die regverdige bloed wat op die aarde vergiet is, oor julle kan kom, van die bloed van die regverdige Abel af tot die bloed van Sagariʹa, die seun van Baragʹja, wat julle tussen die heiligdom en die altaar vermoor het" (Matteus 23:33-35).
Die wond aan die hak van die vrou is die dood van die Seun van God, Jesus Christus: "Wat meer is, toe hy hom in gestalte as ’n mens bevind het, het hy homself verneder en gehoorsaam geword tot in die dood, ja, die dood aan ’n folterpaal" (Filippense 2:8). Nietemin is hierdie wond genees deur die opstanding van Jesus Christus: "terwyl julle die Hoofbewerker van die lewe doodgemaak het. Maar God het hom uit die dode opgewek, ’n feit waarvan ons getuies is” (Hand. 3:15).
Die verpletterde kop van die slang is die ewige vernietiging van Satan en die aardse vyande van die Koninkryk van God: "Wat die God betref wat vrede gee, hy sal Satan binnekort onder julle voete verbrysel" (Romeine 16:20). "En die Duiwel, wat hulle mislei het, is in die poel van vuur en swael geslinger, waar die wilde dier sowel as die valse profeet reeds was; en hulle sal dag en nag gepynig word vir ewig en altyd" (Openbaring 20:10 ).
1 - God sluit 'n verbond met Abraham
"En deur middel van jou saad sal al die nasies van die aarde hulleself gewis seën omdat jy na my stem geluister het"
(Genesis 22:18)
Die Abrahamitiese verbond is 'n belofte dat die mensdom wat aan God gehoorsaam is, deur die nasate van Abraham geseën sal word. Abraham het 'n seun, Isak, by sy vrou Sarah gehad (baie lank sonder kinders) (Genesis 17:19). Abraham, Sarah en Isak is die hoofkarakters in 'n profetiese drama wat terselfdertyd die betekenis van die heilige geheim en die manier waarop God die gehoorsame mensdom sal red, verteenwoordig (Genesis 3:15).
- Jehovah God verteenwoordig die groot Abraham: "Want u is ons Vader; hoewel Abraham ons miskien nie geken het nie en Israel ons moontlik nie erken nie, is u, o Jehovah, ons Vader. Ons Terugkoper van lank gelede is u naam” (Jesaja 63:16, Lukas 16:22).
- Die hemelse vrou is die groot Sarah, 'n lang tyd kinderloos (Genesis 3:15): "Want daar staan geskrywe: “Wees bly, onvrugbare vrou wat nie geboorte gee nie; breek uit en roep hard uit, vrou wat nie geboortepyne het nie; want die kinders van die verlate vrou is talryker as dié van haar wat die man het.” En ons, broers, is kinders wat tot die belofte behoort, net soos Isak was. Maar net soos die een wat na die wyse van die vlees gebore is, daarna die een begin vervolg het+ wat na die wyse van die gees gebore is, so ook nou. Wat sê die Skrifgedeelte nietemin? “Dryf die diensmeisie en haar seun uit, want die seun van die diensmeisie sal hoegenaamd nie saam met die seun van die vry vrou ’n erfgenaam wees nie.” Ons is derhalwe nie kinders van ’n diensmeisie nie, broers, maar van die vry vrou" (Galasiërs 4:27-31).
- Jesus Christus is die groot Isak, die grootste nageslag van Abraham: "Nou is die beloftes aan Abraham en aan sy saad gemaak. Dit sê nie: “En aan sade”, soos in die geval van baie nie, maar soos in die geval van een: “En aan jou saad”, wat Christus is" (Galasiërs 3:16).
- Die wond aan die hak van die vrou: Jehovah het Abraham gevra om sy seun Isak te offer. Abraham het nie geweier nie (omdat hy gedink het dat God Isak ná hierdie offer sou opwek (Hebreërs 11: 17-19)). Net voor die offer het God Abraham verhinder om so 'n daad te doen. Isak is deur 'n ram vervang: " En ná hierdie dinge het die ware God Abraham op die proef gestel. Gevolglik het hy vir hom gesê: “Abraham!” waarop hy gesê het: “Hier is ek!” En hy het gesê: “Neem asseblief jou seun, jou enigste seun wat jy só liefhet, Isak, en reis na die land Moriʹa en offer hom daar as ’n brandoffer op een van die berge wat ek jou sal aanwys”. (...) Uiteindelik het hulle die plek bereik wat die ware God hom aangewys het, en Abraham het daar ’n altaar gebou en die hout reggesit en sy seun Isak se hande en voete gebind en hom op die altaar bo-op die hout gesit. Toe het Abraham sy hand uitgesteek en die slagmes geneem om sy seun dood te maak. Maar Jehovah se engel het uit die hemel na hom begin roep en gesê: “Abraham, Abraham!” waarop hy geantwoord het: “Hier is ek!” En hy het gesê: “Moenie jou hand teen die seun uitsteek nie en moet hoegenaamd niks aan hom doen nie, want nou weet ek dat jy godvresend is, deurdat jy jou seun, jou enigste, nie van my teruggehou het nie.” Daarop het Abraham sy oë opgeslaan en gekyk, en daar, ’n entjie voor hom, was ’n ram wat aan sy horings in ’n ruigte vasgevang was. Toe het Abraham gegaan en die ram geneem en dit as ’n brandoffer in die plek van sy seun geoffer. En Abraham het daardie plek Jehovah-Jireh begin noem. Daarom is dit vandag gebruiklik om te sê: “Op die berg van Jehovah sal daar voorsien word" (Genesis 22:1-14). Jehovah het hierdie offer gebring, sy eie Seun Jesus Christus, hierdie profetiese voorstelling is die maak 'n buitengewone pynlike offer vir Jehovah God (lees weer die uitdrukking "jou enigste seun vir wie jy so lief is"). Jehovah God, die groot Abraham, het sy geliefde seun Jesus Christus, die groot Isak vir verlossing, geoffer van die mensdom: "Want God het die wêreld so liefgehad dat hy sy enigverwekte Seun gegee het, sodat elkeen wat geloof in hom beoefen, nie vernietig sal word nie maar die ewige lewe kan hê. (...) Hy wat geloof in die Seun beoefen, het die ewige lewe; hy wat aan die Seun ongehoorsaam is, sal die lewe nie sien nie, maar die gramskap van God bly op hom” (Johannes 3: 16,36). Die finale vervulling van die belofte aan Abraham sal vervul word deur die ewige seën van die gehoorsame mensdom: "Toe het ek ’n harde stem van die troon af hoor sê: “Kyk! Die tent van God is by die mensdom, en hy sal by hulle woon, en hulle sal sy volke wees. En God self sal by hulle wees. En hy sal elke traan van hulle oë afvee, en die dood sal daar nie meer wees nie, en ook verdriet en angsgeroep en pyn sal daar nie meer wees nie. Die vorige dinge het verbygegaan” (Openbaring 21:3,4).
2 - Die alliansie van die besnydenis
"Hy het hom ook ’n verbond van die besnydenis gegee; en so het hy die vader van Isak geword en hom op die agtste dag besny, en Isak van Jakob, en Jakob van die twaalf familiehoofde"
(Handelinge 7:8)
Die besnydenisverbond sou die kenmerk wees van die volk van God, destyds die aardse Israel. Dit het 'n geestelike betekenis, wat in die afskeidspreek van Moses in die boek Deuteronomium uitgespel word: "U moet die voorhuid van u hart besny en nie u nek verhard nie" (Deuteronomium 10:16). Besnydenis beteken in die vlees wat ooreenstem met die simboliese hart, wat self 'n lewensbron is, gehoorsaamheid aan God: "Bewaak jou hart meer as enigiets anders wat bewaar moet word, want daaruit is die oorspronge van die lewe” (Spreuke 4:23).
Stephen het hierdie fundamentele leer verstaan. Hy het aan sy hoorders gesê wat nie in Jesus Christus vertrou het nie, alhoewel hulle fisies besny is, was hulle geestelik van die hart onbesnede: "Hardkoppiges en onbesnedenes van hart en ore, julle weerstaan altyd die heilige gees; soos julle voorvaders gedoen het, so doen julle. Watter een van die profete het julle voorvaders nie vervolg nie? Ja, hulle het dié doodgemaak wat die koms van die Regverdige vooruit aangekondig het, wie se verraaiers en moordenaars julle nou geword het, julle wat die Wet, soos oorgedra deur engele, ontvang het maar nie nagekom het nie" (Hand. 7:51-53). Hy is doodgemaak, wat 'n bevestiging was dat hierdie moordenaars geestelik onbesnede van die hart was.
Die simboliese hart vorm die geestelike innerlike van 'n persoon, wat bestaan uit redenasies, gepaard met woorde en handelinge (goed of sleg). Jesus Christus het duidelik verduidelik wat 'n persoon suiwer of onrein maak vanweë die toestand van sy hart: "Maar die dinge wat uit die mond uitgaan, kom uit die hart, en dié dinge verontreinig ’n mens. Uit die hart kom daar byvoorbeeld goddelose redenasies, moorde, egbreuk, hoererye, diefstalle, valse getuienisse, lasteringe. Hierdie dinge verontreinig ’n mens; maar om met ongewaste hande te eet, verontreinig ’n mens nie” (Matteus 15:18-20). Jesus Christus beskryf 'n mens in 'n toestand van geestelike onbesnedenheid, met sy slegte redenasie, wat hom onrein en ongeskik maak vir die lewe (sien Spreuke 4:23). "Die goeie mens bring uit sy goeie skat goeie dinge te voorskyn, terwyl die goddelose mens uit sy goddelose skat goddelose dinge te voorskyn bring" (Matteus 12:35). In die eerste deel van die verklaring van Jesus Christus beskryf hy 'n mens wat 'n geestelik besnyde hart het.
Die apostel Paulus het hierdie leerstelling ook verstaan van Moses, en dan van Jesus Christus. Geestelike besnydenis is gehoorsaamheid aan God en dan aan sy Seun Jesus Christus: "Die besnydenis is in werklikheid slegs van nut as jy die wet onderhou; maar as jy ’n oortreder van die wet is, het jou besnydenis onbesnedenheid geword. As ’n onbesnedene dan die regverdige vereistes van die Wet nakom, sal sy onbesnedenheid as besnydenis gereken word, nie waar nie? En die persoon wat van nature onbesnede is, sal, deur die Wet na te kom, vir jou oordeel wat mét die geskrewe kode en besnydenis daarvan ’n oortreder van die wet is. Want hy is nie ’n Jood wat dit uiterlik is nie, en ook is besnydenis nie dit wat uiterlik aan die vlees is nie. Maar hy is ’n Jood wat dit innerlik is, en sy besnydenis is dié van die hart deur gees, en nie deur ’n geskrewe kode nie. Die lof van so iemand kom nie van mense nie, maar van God" (Romeine 2:25-29).
Die getroue Christen is nie langer onderworpe aan die wet wat aan Moses gegee is nie, en daarom is hy nie meer verplig om fisiese besnydenis te beoefen nie, volgens die apostoliese bevel wat in Handelinge 15: 19,20,28,29 geskryf is. Dit word bevestig deur wat deur die apostel Paulus onder inspirasie geskryf is: "Want Christus is die einde van die Wet, sodat elkeen wat geloof beoefen, regverdigheid kan verkry" (Romeine 10: 4). "s iemand as besnedene geroep? Laat hom nie onbesnede word nie. Is iemand as onbesnedene geroep? Laat hom nie besny word nie. Die besnydenis beteken hoegenaamd niks, en onbesnedenheid beteken hoegenaamd niks, maar die onderhouding van God se gebooie” (1 Korintiërs 7: 18,19). Voortaan moet die Christen geestelike besnydenis hê, dit wil sê, gehoorsaam Jehovah God en vertrou op die offer van Christus (Johannes 3:16,36).
Wie aan die pasga wou deelneem, moes besny word. Op die oomblik moet die Christen (wat ook al sy hoop (hemelse of aardse)) die geestelike besnydenis van die hart hê voordat hy die ongesuurde brode eet en die beker drink, ter herdenking van die dood van Jesus Christus: "Laat ’n mens homself eers ná noukeurige ondersoek goedkeur, en laat hom só van die brood eet en uit die beker drink" (1 Korintiërs 11:28 vergelyk met Eksodus 12:48 (Pasga)).
3 - Die verbond van die wet tussen God en die volk Israel
"Let op julleself dat julle die verbond van Jehovah julle God wat hy met julle gesluit het, nie vergeet nie en dat julle vir julle geen gesnede beeld maak nie, die gedaante van enigiets waaromtrent Jehovah jou God jou beveel het"
(Deuteronomium 4:23)
Die middelaar van hierdie verbond is Moses: "En Jehovah het my in dié tyd beveel om julle voorskrifte en regterlike beslissings te leer, sodat julle dit kan nakom in die land waarheen julle oortrek om dit in besit te neem” (Deuteronomium 4:14). Hierdie verbond is nou verwant aan die verbond van die besnydenis, wat die simbool is van gehoorsaamheid aan God (Deuteronomium 10:16 vergelyk met Romeine 2: 25-29). Hierdie verbond eindig na die koms van die Messias: "En hy sal die verbond een week lank vir baie van krag laat bly; en teen die helfte van die week sal hy offerande en offergawe laat ophou" (Daniël 9:27). Hierdie verbond sal vervang word deur 'n nuwe verbond, volgens Jeremia se profesie: "Kyk! Daar kom dae”, is die woord van Jehovah, “en ek sal met die huis van Israel en met die huis van Juda ’n nuwe verbond sluit; nie soos die verbond wat ek met hulle voorvaders gesluit het op die dag toe ek hulle hand gevat het om hulle uit Egipteland uit te lei nie, ‘my verbond wat hulle verbreek het, hoewel ek hulle eggenoot-eienaar was’, is die woord van Jehovah" (Jeremia 31:31,32).
Die doel van die wet wat aan Israel gegee is, was om die volk voor te berei op die koms van die Messias. Die wet het die behoefte aan bevryding van die sondige toestand van die mensdom (wat deur die volk Israel voorgestel word) geleer: "Daarom, net soos deur een mens die sonde in die wêreld ingekom het en die dood deur die sonde en die dood só tot alle mense deurgedring het omdat hulle almal gesondig het—. Want tot met die Wet was die sonde in die wêreld, maar sonde word niemand toegereken wanneer daar geen wet is nie” (Romeine 5:12,13). Die wet van God het die sondige toestand van die mensdom substansie gegee. Sy het die sondige toestand van die hele mensdom aan die lig gebring: "Wat sal ons dan sê? Is die Wet sonde? Mag dit nooit die geval word nie! Trouens, ek sou die sonde nie leer ken het as die Wet nie daar was nie; en ek sou byvoorbeeld nie hebsug geken het as die Wet nie gesê het: “Jy mag nie hebsugtig begeer nie.” Maar die sonde, wat deur die gebod aanleiding ontvang het, het elke soort hebsug in my bewerk, want sonder die wet was die sonde dood. Trouens, ek was eens lewend sonder die wet; maar toe die gebod kom, het die sonde weer lewend geword, maar het ek gesterf. En ek het gevind dat die gebod wat tot die lewe was, eintlik die dood beteken. Want die sonde, wat deur die gebod aanleiding ontvang het, het my verlei+ en my daardeur doodgemaak. Derhalwe is die Wet self heilig, en die gebod is heilig en regverdig+ en goed" (Romeine 7:7-12). Daarom was die wet 'n instrukteur wat na Christus lei: "Gevolglik het die Wet ons tugmeester geword wat na Christus gelei het, sodat ons weens geloof regverdig verklaar kon word. Maar noudat die geloof gekom het, is ons nie meer onder ’n tugmeester nie” (Galasiërs 3:24,25). Die volmaakte wet van God, nadat hy vlees aan die sonde gegee het deur die oortreding van die mens, het getoon dat dit noodsaaklik is om 'n offer te bring wat lei tot die verlossing van die mens as gevolg van sy geloof (en nie die werke van die wet nie). Hierdie offer was van Christus: "Net soos die Seun van die mens gekom het, nie om gedien te word nie, maar om te dien en om sy siel te gee as ’n losprys in ruil vir baie" (Matteus 20:28).
Alhoewel Christus die einde van die wet is, bly dit steeds dat dit tans 'n profetiese waarde het wat ons in staat stel om die gedagte van God (deur Jesus Christus) rakende die toekoms te verstaan. "Want aangesien die Wet ’n skaduwee het van die toekomstige goeie dinge, maar nie die wese van die dinge nie" (Hebreërs 10: 1, 1 Korinthiërs 2:16). Dit is Jesus Christus wat hierdie 'goeie dinge' sal laat werk: "want dié dinge is ’n skaduwee van die toekomstige dinge, maar die werklikheid behoort aan die Christus" (Kolossense 2:17).
4 - Die nuwe verbond tussen God en die Israel van God
"En mag daar vrede en barmhartigheid op almal rus wat ordelik sal wandel volgens hierdie gedragsreël, ja, op die Israel van God"
(Galasiërs 6:16)
Jesus Christus is die middelaar van die nuwe verbond: "Want daar is een God, en een middelaar tussen God en die mense, ’n mens, Christus Jesus" (1 Timoteus 2:5). Hierdie nuwe verbond het die profesie van Jeremia 31:31,32 vervul. 1 Timoteus 2: 5 verwys na alle mense wat in die offer van Christus glo (Johannes 3:16). 'Israel van God' verteenwoordig die hele Christelike gemeente. Nietemin het Jesus Christus gewys dat hierdie 'Israel van God' in die hemel en ook op aarde sal wees.
Die hemelse "Israel van God" word saamgestel uit die 144.000, die Nuwe Jerusalem, waarvan die hoofstad die gesag van God sal wees, wat uit die hemel, op aarde sal kom (Openbaring 7: 3-8: die hemelse geestelike Israel wat bestaan uit die 12 stamme. vanaf 12000 = 144000): "Ek het ook die heilige stad, Nuwe Jerusalem, van God af uit die hemel sien neerdaal, toeberei soos ’n bruid wat vir haar man versier is" (Openbaring 21:2).
Die "Israel van God" van die aarde sal bestaan uit mense wat in die toekomstige aardse paradys sal leef, en deur Jesus Christus aangewys sal word as die 12 stamme van Israel wat beoordeel moet word: "Jesus het vir hulle gesê: “Voorwaar, ek sê vir julle: In die herskepping, wanneer die Seun van die mens op sy glorieryke troon gaan sit, sal ook julle wat my gevolg het, op twaalf trone sit en die twaalf stamme van Israel oordeel” (Matteus 19:28). Hierdie aardse geestelike Israel word ook in die profesie van Esegiël hoofstukke 40-48 beskryf.
Tans bestaan die Israel van God uit getroue Christene wat hemelse hoop het en Christene wat aardse hoop het (Openbaring 7:9-17).
Op die aand van die viering van die laaste pasga het Jesus Christus die geboorte van hierdie nuwe verbond gevier met die getroue apostels wat by hom was: "Ook het hy ’n brood geneem, gedank, dit gebreek en dit vir hulle gegee en gesê: “Dit beteken my liggaam, wat vir julle gegee sal word. Hou aan om dit tot my gedagtenis te doen.” Ook die beker op dieselfde wyse nadat hulle die aandmaal geëet het, terwyl hy gesê het: “Hierdie beker beteken die nuwe verbond kragtens my bloed, wat vir julle uitgestort sal word'' (Lukas 22:19,20).
Hierdie nuwe verbond het betrekking op alle getroue Christene, ongeag hul 'hoop' (hemels of aards). Hierdie nuwe verbond is nou verwant aan die 'geestelike besnydenis van die hart' (Romeine 2: 25-29). Vir sover die getroue Christen hierdie 'geestelike besnydenis van die hart' het, kan hy die ongesuurde brode eet en die beker drink wat die bloed van die nuwe verbond verteenwoordig (wat ook al sy hoop is (hemels of aards)): "Laat ’n mens homself eers ná noukeurige ondersoek goedkeur, en laat hom só van die brood eet en uit die beker drink" (1 Korintiërs 11:28).
5 - Die verbond vir 'n koninkryk: tussen Jehovah en Jesus Christus en tussen Jesus Christus en die 144.000
"Julle is egter dié wat in my beproewinge altyddeur by my gebly het; en ek sluit ’n verbond met julle, net soos my Vader ’n verbond met my gesluit het, vir ’n koninkryk, sodat julle aan my tafel in my koninkryk kan eet en drink en op trone kan sit om die twaalf stamme van Israel te oordeel"
(Lukas 22:28-30)
Hierdie verbond is gesluit dieselfde nag dat Jesus Christus die geboorte van die nuwe verbond gevier het. Dit beteken nie dat dit twee identiese alliansies is nie. Die verbond vir 'n koninkryk is tussen Jehovah en Jesus Christus en dan tussen Jesus Christus en die 144,000 wat as konings en priesters in die hemel sal regeer (Openbaring 5:10; 7:3-8; 14:1-5).
Die verbond vir 'n koninkryk wat tussen God en Christus gesluit is, is 'n verlenging van die verbond wat God gesluit het, met koning Dawid en sy koninklike dinastie. Hierdie verbond is 'n belofte van God rakende die permanensie van die koninklike geslag van Dawid. Jesus Christus is terselfdertyd die afstammeling van koning Dawid op die aarde, en die koning is deur Jehovah geïnstalleer (in 1914), na die vervulling van die verbond vir 'n koninkryk (2 Samuel 7: 12-16; Matteus 1: 1-16, Lukas 3: 23-38, Psalms 2).
Die verbond vir 'n koninkryk wat tussen Jesus Christus en sy apostels gesluit is en met die groep van 144.000 verleng word, is in werklikheid 'n belofte van die hemelse huwelik, wat kort voor die groot verdrukking sal plaasvind: "Laat ons bly wees en oorloop van vreugde, en laat ons hom die heerlikheid gee, want die huwelik van die Lam het gekom en sy vrou het haar gereedgemaak. Ja, aan haar is dit gegee om geklee te wees in blink, skoon, fyn linne, want die fyn linne beeld die regverdige dade van die heiliges af" (Openbaring 19:7,8). Psalm 45 beskryf profeties hierdie hemelse huwelik tussen koning Jesus Christus en sy koninklike vrou, die Nuwe Jerusalem (Openbaring 21:2).
Uit hierdie huwelik sal aardse seuns van die koninkryk gebore word, vorste wat die aardse verteenwoordigers van die hemelse koninklike gesag van die Koninkryk van God sal wees: "In die plek van u voorvaders sal u seuns wees, Wat u as vorste op die hele aarde sal aanstel” (Psalms 45:16, Jesaja 32: 1,2).
Die ewige seëninge van die nuwe verbond en die verbond vir 'n koninkryk, sal die Abrahamitiese verbond bereik wat alle nasies en vir ewig sal seën. Die belofte van God sal ten volle vervul word: "'op grond van ’n hoop op die ewige lewe wat God, wat nie kan lieg nie, lank gelede beloof het" (Titus 1:2).
Hoofkieslys:
Portugees: http://www.yomelias.com/435612345
Partagez cette page